30. september 2007

Góðan dag!

 Ég vil byrja á því að óska móður minni til hamingju með afmælið í gær, og bróðurdóttur minni, henni Salbjörgu Ragnarsdóttur, til hamingju með afmælið í dag.

Annars herfu ýmislegt gerst síðan seinast var skrifað. Þar ber auðvitað hæst brúðkaup okkar hjóna þann 11. ágúst í sumar. Við þökkum bæði ættingjum og vinum fyrir að gera þessa stund ógleymanlega! Athöfnin í Hóladómkirkju var hátíðleg og söngurinn sem frændi minn hann Sveinn Arnar stóð fyrir var glæsilegur i alla staði. Veislan á Löngmýri var hin besta, þar var fallegur söngur, góður félagsskapur, góður matur, vín og skemmtun.

Sumarið var gott, fimm vikur á Bjarnastöðum liðu allt of fljótt. Það var ekki létt að að keyra suður heiðar og áfram til Noregs,  okkur langaði öllum til að vera lengur í Skagafirðinum góða. Það er ekki spurning um að einn góðan veðurdag munum við flytja í Skagafjörðinn og setjast að á Bjarnastöðum. Hámark 13 ár þangað til.

Um leið og við komum til Noregs byrjaði ég í vinnu, krakkarnir í skólanum og Charlotte við sína yðju. Þannig er þetta búið að vera síðan. Lífsbaráttan er svo sem allstaðar eins.

Það er rómur manna að Noregur sé ein af ríkustu þjóðum í heimi, og er það líklega rétt. Þrátt fyrir að eiga óhemju peninga í olíusjóðum þá er ástand hins opinbera, þ.e. sveitarfélaga og löggæslu hálf skammarlegt. Í þessum geirum eru aldrei til peningar - það má ekkert nota að þessum olíusjóum. Sem dæmi um peingaleysi sumra stofnana er þessi eftirfarandi saga.

Það gerðist í einu þorpi fyrir nokkrum vikum að ungur maður keyrði út av veginu  á bifhjóli sínu og lést. Slysið var inni í þorpinu, rétt við hlið lítils veitingarstaðar. Vegna sparnaðaraðgerða þá var ekki lögregla í þorpinu á vakt, það er neflinlega þannig að fleiri lögregluumdæmi vinna saman þannig að á kvöldum, nóttum og yfir hátíðisdaga þá er bara ein lögreglustöð með vakt. Á þennan hátt er launaútgjöldum haldið niðri. Eins og áður sagði þá var lögregla ekki á vakt í því þorpi sem slysið varð í, og ráðamenn vildu ekki "sprengja fjárhagsáætlanir" með því að kalla út lögregluna í þorpinu. Því var vakthafandi lögregla kölluð til staðar, og þurfti að keyra aðeins 160 km til að komast á slysstað. Þar með lá líkið af unga manninum við veginn, rétt við veitingarstaðinn, í meira en 2 tíma á meðan biðið var eftir komu yfirvalda. Á meðan hélt slökkviliðið vörð um staðinn, á móti sínum eigin vilja - eðlilega. Líkið mátti auðvitað ekki hreyfa fyrr en lögregla var kominn á staðinn.

Þessi saga er ekki einsdæmi í Noregi, því miður!

Kveðja frá Noregi

 

Athugasemdir

[Sveinn Arnar Sæmundsson, 1.10.2007 kl. 13:52]

Sæll kæri frændi.

Gott að heyra af ykkur. Var farinn að sakna þess. Ég trúi því að það hafi verið erfitt að keyra suður yfir heiðar. Skagafjörðurinn heldur í mann. Aftur á móti held ég að ég eigi ekki eftir að búa þar í framtíðinni en hlakka til að koma í heimsókn og setjast yfir kaffibolla eða ölkrús við eldhúsborðið á Bjarnastöðum og horfa yfir eylendið :)

Þakka ógleymanlegan dag í ágúst

[Gunna (IP-tala skráð) 3.10.2007 kl. 14:16]

Lærðir tu aldrei y-reglur hjá honum pabba???