8. júlí 2007

Góðan dag.

Hér á Østlandet í Noregi hefur ringt mikið seinustu vikurnar. Þar sem við búum, þ.e. í Akershus fylki hefur rigningin ekki ollið skaða, en í öðrum fylkjum eins og Buskerud og Telemark hafa verið mikil flóð, þau verstu sumarflóð í manna minnum, segja þeir sem vit hafa á. Þónokkrar skemmdir hafa orðið af þessum flóðum, seinustu tölur hljóðuðu upp á 300 til 400 miljónir ísl. kr.. Ætli þetta sé fylgifiskur loftlagsbreytinganna?

Af fjölskyldu og fylgdarliði er allt gott að frétta. Við hjónaleysin og Emilía erum ein í kotinu. Philip er í sumarfríi hjá afa sínum og ömmu. Jakob og Mæja eru í sumarfríi með mömmu sinni. Það hefur því verið róleg vika hér í Mofaret 7. Philip kemur heim í dag, en Jakob og Mæju sjáum við ekki fyrr en þann 29. júlí, það er langt þangað til.

Charlotte er á fullu við undirbúning brúðkaups, það er af nógu að taka. Ég hef ekki verið duglegur við að hjálpa henni, það eru ansi margir lausir endar sem ég þarf að hnýta í vinnunni áður en ég fer í frí. Reyndar verður það ekki bara frí, ég tek með mér nokkur verkefni í GisPlan (fyritækinu mínu). Það verður ljómandi að fara snemma á fætur á Bjarnastöðum, hita kaffi, setjast niður í eldhúsinu, horfa yfir eylendið og vinna svolítið.

Bíllinn fyrir sumarið er í höfn. Í þetta skiptið gáfum við tilboð í Galloper jeppa, 7 manna  díselbíl, árgerð 2000, keyrðan 195.000 þúsund. Það var sett á bílinn 590.000, þar af 500.000 ákvílandi. Við fengum bílinn með því að taka bara yfirl lánin og borguðum ekkert út. Bíllinn er nú á leið suður til Reykjavíkur, þar sem Kolbeinn Helgi, frændi minn tekur við honum. Við nálgumst svo bílinn þar þegar við komum til landsins á fimmtudag.

Við hlökkum mikið til að komast í Bjarnastaðir. Það verður samt skrítið að vera þar tvær fyrstu vikurnar án Jakobs og Mæju. Við ætlum að reyna að framkvæma eitthvað þar í sumar. Við verðum a.m.k. að setja almennilega möl í hlaðið. Okkur langar til að gera eitthvað inni, sennilega verður það þvottahúsið, eða þá austur herbergið. En það skýrist allt þegar heim er komið.

Sá að Ragnar var að skrifa um spjaldasögu sína í fótboltanum. Hann segir reynar bara hálfa söguna, því hann er með grófuru mönnum sem ég hef spilað á móti, og hann hefur áræðinlega átt helmingi fleiri spjöld skilið en hann hefur fengið. Þó svo hann hafi fengið skráð á sig eitt guld kort sem eiginlega átti að fara til andstæðinganna, þá er það bara allt í lagi (gerðist þetta ekki í leik á móti Magna á Grenivík?).

Ég segi að Ragnar sé með grófari mönnum ég hef spilað fótbolta við, hann er það, og það er Friðrik Þór einnig, en ekki sá grófasti og það í sérklassa það er Sigurbjörn Árni Arngrímssom. Hann er ógurlegur. Hlaupandi út um allan völl, gjörsamlega þindarlaus, og sparkandi í allt og alla sem komu nálægt honum. Ég spilaði firmakeppni með öðrum norskum frjálsíþróttamanni, hann var mikill hlaupari, eins og Bjössi, og spilaði fótbolta eins og Bjössi. Sennilega skýring er að frjálsíþróttarmenn, og þá sérstaklega hlauparar, fá einskonar "black out" þegar þeir koma á knattspyrnuvöll og missa ráð og rænu í ákveðinn tíma. Þessi kenning krefst þó meir rannsókna.

Kveðja frá Noregi.

Hannes 

Athugasemdir

[Sveinn Arnar Sæmundsson, 10.7.2007 kl. 12:07]

Og svo eru þessi frjálsíþróttamenn alltaf í gaddaskónum

[Bjössi Arngríms (IP-tala skráð) 19.7.2007 kl. 02:56]

Andskotans svívirðingar eru þetta. Málið er nú þannig vaxið að ég þurfti að hlaupa út um allan völl til að komast hjá þér því þú varst svo feitur að þú tókst upp mest allt plássið á vellinum.  Og vegna þess hversu mikið pláss þú tókst á vellinum þá var nú ekki hjá því komist að rekast öðru hvoru á þig.

Annars spilaði ég oftast í vörninni í Mývatnssveitinni og var þar með Tryggva heitnum Héðinssyni en neita því ekki að glímukunnátta okkar kom oft að góðu gagni í vörninni.

Svo ber að halda því til haga að ég varð næstum því háskólameistari í Georgíuháskóla í innanhúsfótbolta 2000-2001.  Við töpuðum í úrslitaleiknum gegn algerum atvinnumönnum í leik þar sem ég átti hjólhestaspyrnu rétt yfir slána.